Mark Slinkman (Deventer, 1973) begon zijn loopbaan als burgemeester in 2008 in de gemeente Rijnwaarden, als een-na-jongste burgemeester van het land. Nadat besloten werd tot herindeling van Rijnwaarden is hij na zijn herbenoeming op zoek gegaan naar een volgende gemeente. In 2015 werd hij benoemd tot burgemeester van Berg en Dal. In deze fusiegemeente van Groesbeek, Millingen aan de Rijn en Ubbergen is hij sinds 2021 met veel plezier aan zijn tweede termijn bezig.
Carrière tot burgemeester
Mark Slinkman studeerde rechten aan de Universiteit Leiden met als doel notaris te worden. Na zijn studie is hij zes jaar werkzaam geweest kandidaat-notaris: “Ik heb met veel plezier in het notariaat gewerkt. De vele contacten met cliënten vond ik bijzonder. Zeker bij de afwikkeling van nalatenschappen kom je dan dicht bij mensen en hun gevoel. Ook het samenwerken met een Franse notaris in grote projecten was erg uitdagend.”
Toch besloot hij de overstap te maken naar de gemeente en het openbaar bestuur. Hij werd griffier van de gemeenteraden van achtereenvolgens Oegstgeest en Berkelland. Tijdens het griffierschap ontstond de belangstelling voor het burgemeesterschap. ‘Als griffier had ik het geluk om achter elkaar twee fijne burgemeesters te treffen, die mij geregeld meenamen naar bijvoorbeeld werkbezoeken. De wijze waarop zij het ambt invulden was erg inspirerend.’
In 2007 werd Mark Slinkman gekozen in Provinciale Staten van Gelderland. Deze functie vervulde hij naast het griffierschap. Slinkman vond de combinatie waardevol: “Toen ik zelf volksvertegenwoordiger werd, kon ik me nog beter inleven in het werk van de raadsleden.” Met veel warmte denkt hij terug aan de contacten met de toenmalig Commissaris van de Koningin, Clemens Cornielje. “Met hem heb ik mooie gesprekken gehad over het burgemeesterschap. Hij gaf me het zetje te solliciteren in Lobith (Rijnwaarden), waar hijzelf geboren en getogen was. Hij had het goed gezien: er was een klik en ik werd op mijn eerste sollicitatiebrief aangenomen. Ik heb er prachtige jaren beleefd.” Het was wederom Cornielje die Slinkman aanmoedigde om te solliciteren naar de vacature Berg en Dal, toen duidelijk werd dat de zelfstandige gemeente Rijnwaarden zou eindigen. “Dat kwam voor mij wel wat vroeg, ik had het nog zo naar mijn zin. Toch ben ik erg blij dat ik zijn advies wel heb opgevolgd en nu al in het tiende jaar zit!”
Portefeuille van burgemeester Mark Slinkman
De portefeuille van Mark Slinkman als burgemeester van de gemeente Berg en Dal omvat de volgende zaken: Algemene en bestuurlijke zaken, Regionale en Internationale samenwerking, Strategische visie, Beleidscoördinatie en Bedrijfsvoering, P&O, Juridische Zaken, Kwaliteit van dienstverlening, Openbare orde en veiligheid, Rampenbestrijding, Coördinatie toezicht en handhaving en Coördinatie opvang van Oekraïense vluchtelingen en alleenstaande minderjarige vluchtelingen (AMV’ers).
In de regio, landelijk en internationaal heeft hij, voortvloeiend uit het burgemeesterschap de navolgende functies: lid van het Algemeen Bestuur van de Veiligheidsregio Gelderland-Zuid (VRGZ), porrtefeuillehouder Brandweer (VRGZ), lid Gezagsdriehoek Tweestromenland, lid VNG Brandweerkamer en bestuurlijke adviescommissie (BAC) Brandweer, lid Euregioraad Rijn-Waal, lid Algemeen Bestuur Groene Metropoolregio Arnhem Nijmegen.
Als burgemeester van de voormalige gemeente Groesbeek is Slinkman beschermheer van de R.K. Fanfare Wilhelmina en de R.K. Schutterij Sint Hubertus op de Horst. Al meer dan vijftien jaar is hij lid van de Gilderaad van Gelderse en Overijsselse schutterijen en schuttersgilden St Hubertus.
Los van het burgemeesterschap is Mark Slinkman al bijna acht jaar voorzitter van de Raad van Toezicht van Markenheem, dat ouderen met een zorgvraag in de regio’s Bronckhorst en Doetinchem ondersteunt, zowel in verpleeghuizen als op het gebied van thuiszorg. “Als vergrijzende gemeente hebben we sinds de invoering van de WMO veel nieuwe taken gekregen. Ouderen vormen een groeiende en kwetsbare groep inwoners. Ik wist eigenlijk erg weinig van de zorg, en vond het belangrijk om me daar meer in te verdiepen.” Het vaderschap van twee opgroeiende kinderen stimuleerde hem om zich ook in te zetten voor de kleinste pabo van Nederland, Iselinge in Doetinchem.
Opvang vluchtelingen
Een nieuwe taak die aan Mark Slinkman is toevertrouwd, is de opvang van Oekraïeners. De gemeente Berg en Dal had zich bij het uitbarsten van de oorlog in Syrië al raadsbreed uitgesproken om vluchtelingen te willen opvangen, maar daar is het COA destijds niet op ingegaan. Met de komst van de Oekraïense vluchtelingen ving Berg en Dal als één van de eerste gemeentes mensen op. Razendsnel werd een leegstaande zustersflat betrokken op het terrein van de voormalige TBC-kliniek Dekkerswald. Slinkman is erg trots op de inwoners van zijn gemeente: “We begonnen met niets. Ik heb een oproep uitgedaan, en binnen een dag kon vanuit de gemeentewerf een zestigtal bedden worden opgehaald in het dorp. Een grote stroom van kleding en huisraad kwam ook meteen op gang. Met hulp van de kledingbank en kringloopwinkel Sint Michaël konden we de ontheemden in recordtijd inrichten en weer in de kleren zetten.” De warme banden zijn gebleven. Zo organiseert een tweetal raadsleden met de raadsadviseur jaarlijks een drukbezochte herdenkingsbijeenkomst voor de vluchtelingen, die gevolgd wordt door een gezellige avond.
Zorgen zijn er toch ook wel, naast alle mooie ervaringen: “De maanden waarop we hadden gerekend, zijn al jaren geworden en het is niet ondenkbaar dat de Oekraïners permanent zullen blijven. De kinderen krijgen Nederlandse les en beginnen te wortelen. Om de moeders heb ik zorgen. Zij werken wel, maar dit is voornamelijk werk dat ze zagen als tijdelijk, bijvoorbeeld als inpakker of in de schoonmaak. Terwijl ze zijn opgeleid tot iets heel anders. We moeten dus niet alleen nieuwe huisvesting verzorgen, maar ze ook helpen een nieuwe levensvervulling te vinden. Het zijn erg flinke mensen, maar toch: het leven valt ze vaak zwaar en meer psychologische hulp zou erg wenselijk zijn.”
De Oekraïners werden gevolgd door een tweede groep vluchtelingen. Slinkman maakte zich persoonlijk hard voor unanieme toestemming van de gemeenteraad om juist alleenstaande minderjarige vluchtelingen op te vangen. “Dit is de zwakste groep, jongens van 14, 15 jaar soms die er helemaal alleen voor staan in het leven. We haalden de norm van de spreidingswet en werken er nu naartoe om ook de opgehoogde taakstelling in te vullen. Het is ons aandeel in de oplossing van de landelijke vluchtelingenproblematiek. Op twee plekken verblijven nu bij elkaar 110 jongeren in een prettige locatie. Het is ook gelukt om voor hen allen onderwijs te organiseren op fietsafstand. We doen er alles aan om deze jongeren die hoogstwaarschijnlijk in Nederland mogen blijven te ondersteunen om hier een goede start te maken!’
Nijmeegse Vierdaagse
Tot de meer ontspannen zaken die onder de verantwoordelijkheden van Mark Slinkman vallen, zijn evenementen als de Nijmeegse Vierdaagse, waarbij de route op de derde loopdag door Berg en Dal komt. Deze dag is ook wel bekend onder de naam: de Dag van Groesbeek. Er zijn voor die dag tribunes opgebouwd, er spelen muziekkapellen en voor het gemeentehuis staan tentjes waar feest wordt gevierd. Het college is bovendien de hele dag aanwezig.
Mark Slinkman: ‘Ik zorg ervoor er altijd de hele dag te zijn. Dat betekent dat ik al ruim voor zeven uur ’s ochtends in het gemeentehuis ben om te ontbijten met de mensen die de hekken hebben geplaatst, de verkeersregelaars en degenen die de lunchpakketten maken voor de vrijwilligers. Daarna maak ik met de buitendienst een rondje langs de hele route in de gemeente, langs het Rode Kruis, de verschillende legeronderdelen en de Canadese post bij de Oorlogsbegraafplaats. Om half tien, als de eerste lopers langskomen, probeer ik terug te zijn. Ik kom ze onderweg vaak al tegen op de Zevenheuvelenweg. Daarna sta ik tot een uur of drie op het podium om naar iedereen te zwaaien, totdat de bezemwagen die achter de laatste lopers aanrijdt voorbij is. Dan hebben we binnen nog een rondje met de vrijwilligers en dan ronden we rond vijf uur af.’
Wij zijn hier maar alleen
Wat niet meteen tot het takenpakket van een burgemeester behoort: toen hij nog burgemeester was van de gemeente Rijnwaarden, schreef Mark Slinkman een boek: Wij zijn hier maar alleen. Hierin beschrijft hij het droevige lot van de gedeporteerde joodse slagersfamilie Northeimer uit Tolkamer, een van de zes dorpen die onder Rijnwaarden valt. ‘In Rijnwaarden was het traditie dat in aanloop naar Dodenherdenking de burgemeester aan alle groepen 8 een uurtje vertelde over de Tweede Wereldoorlog. In die traditie ging ik mee, maar vertelde dan hoofdzakelijk over gebeurtenissen die in de gemeente hadden plaatsgevonden. Een van de zaken die ik ieder jaar benoemde was het gezin Northeimer dat in Tolkamer woonde, een vader, moeder en een jongetje van vijf, die allemaal zijn weggevoerd en niet zijn teruggekomen. Daarover stond ook een stukje in een geschiedenisboek, maar dat was maar één pagina in dat boek. Ik vond het triest dat die mensen op die ene bladzijde na volkomen uit het collectieve geheugen waren verdwenen.’
Het was reden voor Mark Slinkman om in overleg met de huidige bewoners een plaquette aan het woonhuis van de familie te laten bevestigen. Naar aanleiding van de publiciteit die dat opleverde, ontving Mark Slinkman veel reacties. Onder andere meldde zich via de kerk een dame van 97, die voor de oorlog dienstbode bij de familie Northeimer was geweest. “Ik zocht haar natuurlijk nog dezelfde week op en ze bleek zich nog heel veel te herinneren. Ze kon prachtig vertellen over haar ervaringen als katholiek meisje in een joods huishouden en daar zaten grappige en ook erg ontroerende anekdotes tussen. Ik vond dat ik haar herinneringen moest opschrijven voordat het te laat was.”
Vervolgens doken er mensen op die nog familiefoto’s hadden waarop ook het zoontje van het gezin stond. Mark Slinkman: “Ineens had ik een handjevol foto’s en verhalen. Ook was ik inmiddels bij het NIOD beland, waar allerlei interessante zaken boven tafel kwamen. Maar ook heel nare: uit hetzelfde transport waarmee de familie was vertrokken bleken er twee overlevenden te zijn. Na de oorlog beschreven zij een incident bij de overvolle gaskamer. Ik kon het gezin dus ineens tot in de gaskamer volgen. Heel confronterend nadat je je zolang in hun leven hebt verdiept.” De burgemeester besloot dat deze weggevoerde inwoners recht moest worden gedaan, en een verhaal over hun leven en sterven te schrijven voor het magazine van de Heemkundekring Rijnwaarden. Maar het werd steeds meer. Mark Slinkman bleef onderzoek doen en het artikel werd een reeks en uiteindelijk een boek van 300 bladzijden. “Ik heb er veel avonden en weekenden aan gewerkt, maar het gaf me het gevoel dat deze mensen weer een beetje tot leven kwamen. Het onderzoek leverde ook de vondst van enkele verre familieleden op, die de oorlog hadden overleefd. Zij hebben het boek in ontvangst genomen, dat vond ik heel bijzonder en dierbaar.”